haar humeur is opgeslokt door een Waterlander
die door haar kamer dwaalt
hij likt de tralies op alsof het een waterval is
het smaakt naar het staal van de gezichten
die er achter hebben gezeten
ze kronkelt als een meelworm naar de muur
waar ze met haar lippen
een portret van het beest op probeert te schuren
niemand ziet het
daarom verdringt ze het door het systeemplafond
in de hoop dat glaswol haar kan troosten
0 reacties:
Een reactie posten