het is negen uur de lichten gaan aan
het sleuteltje zoals altijd
door mijn kop heen gedraaid
tuttenbellen die vluchtig hun nagels veilen
ruiken naar as van hun laatste snelle sigaret
een graai in mijn bek voor de ochtendkoffie
en voor iedereen in de rij
steeds weer een duw tegen mijn buik
0 reacties:
Een reactie posten